Uczę tak, aby umożliwić każdemu z moich uczniów osiągnięcie sukcesu. Chcę jednak uczciwie podkreślić, że sukces ten można osiągnąć tylko dzięki wspólnemu wysiłkowi nauczyciela i ucznia . Nie stosuję ‘cudownych metod’, gdyż takie nie istnieją . Znane wielu z Państwa rewolucyjne metody sprawdzają się jedynie w ograniczonym zakresie, np. ułatwiają zapamiętywanie słownictwa lub sprzyjają przełamaniu bariery komunikacyjnej w mówieniu, jednak zaniedbują inne obszary rozwoju językowego. Z każdej metody biorę więc to , co najlepiej służy wszechstronnemu rozwojowi ucznia.
Oczekiwania osób, z którymi dotychczas pracowałam mają w zasadzie jeden wspólny mianownik-jest nim po prostu nauczenie się swobodnego i poprawnego porozumiewania się w języku angielskim. Aby ten cel osiągnąć, stosuję metodę komunikacyjno – aktywizującą, która zakłada, że uczeń powinien opanować umiejętność efektywnego uzyskiwania i udzielania informacji we wszelkich możliwych formach i kontekstach sytuacyjnych. Nauka słownictwa i gramatyki nie jest tu celem samym w sobie, lecz środkiem służącym do opanowania tej umiejętności.
Jakim jestem nauczycielem?
Moje zawodowe priorytety to
- Interakcja – czas zajęć jest maksymalnie wykorzystany na aktywizowanie ucznia w różnego rodzaju ćwiczeniach komunikacyjnych, zaś zadania wymagające większego nakładu czasu (np. lektura dłuższych tekstów , prace pisemne, ćwiczenia utrwalające) stanowią pracę domową;
- Inwencja – największym wrogiem nauczyciela (i ucznia) jest rutyna. Jak głoszą autorytety w tej dziedzinie, mózg zapamiętuje tylko te informacje, które zostały zaprezentowane i utrwalone w sposób wywołujący pozytywne emocje. Moim ulubionym zajęciem jest opracowywanie takich ćwiczeń i form pracy, które jak najlepiej spełniają ten warunek .
- Rzetelność – dbając o urozmaicony tok i dynamiczne tempo zajęć , nie zaniedbuję systematycznych powtórek, testów i egzekwowania prac domowych , które są -nie tylko w środowisku szkolnym -bardzo ważnym czynnikiem motywującym oraz dają osobie uczącej się możliwość obiektywnej oceny swoich postępów.
- Obiektywizm – zawsze staram się oceniać swoją pracę nie tylko z perspektywy własnej, ale przede wszystkim z perspektywy ucznia.